Τσιμπούρια
Τα τσιμπούρια είναι αραχνοειδή και ανήκουν στην υποτάξη Acari, στην οποία συμπεριλαμβάνονται ακάρεα και τσιμπούρια. Μπορούν να διακριθούν σε δυο οικογένειες: τα σκληρά τσιμπούρια (Ixodidae) και τα μαλακά τσιμπούρια (Argasidae). Και οι δυο οικογένειες σχετίζονται με τη μεταφορά ασθενειών στους ανθρώπους, αλλά τα σκληρά τσιμπούρια τα συναντάμε πιο συχνά μέσα ή γυρω από τα σπίτια.
Στην οικογένεια που ανήκουν τα σκληρά τσιμπούρια, υπάρχουν πολλά είδη γνωστά ως “wood ticks” που είναι εξαιρετικής σημασίας εξαιτίας της συχνής αλληλεπίδρασής τους με τους ανθρώπους στο εξωτερικό περιβάλλον και της μεταφοράς των ασθενειών που προκαλούν. Ανάμεσα τους είναι:
- Τσιμπούρι των ελαφιών (Ixodes scapularis)
- Rocky Mountain spotted fever tick (Dermacentor andersoni)
- Αμρικάνικο τσιμπούρι (Dermacentor variabilis)
- Lone star tick (Amblyomma americanum)
Κύκλος ζωής
Ο κύκλος ζωής στα σκληρά τσιμπούρια περιλαμβάνει 4 στάδια:
1. Ξεκινά με την εναπόθεση των ωών από το θηλυκό άτομο. Ανάλογα με το είδος, οι συστάδες των χιλιάδων ωών, συνήθως τοποθετουνται σε προστατευόμενες ρωγμές ή σχισμές.
2. Τα ωά συνήθως αναπτύσσονται σε προνύμφες με 6 πόδια. Η προνύμφη μετά θα συρθεί σε ένα σημείο όπου εκεί μπορεί να βρει εναν ενδεχόμενο ξενιστη. Η προνύμφη θα εισχωρήσει ενός του ξενιστή και θα ξεκινήσει να τρέφεται με το αίμα του. Η διαδικασία κατά την οποία τρέφεται, διαρκεί λίγες μέρες, πριν η προνύμφη προλάβει να παραγεμίσει από το φαγητό, όπου τότε πεφτει και από τον ξενιστή.
3. Αρκετές εβδομάδες αργότερα η προνύμφη μετατρέπεται σε νύμφη. Τότε η νύμφη σκαρφαλώνει ξανά σε μια παρόμοια πλευρά όπου περίμένει να προσβάλλει ένα επόμενο ξενιστή και επαναλαμβάνει την ίδια διαδικασία.
4. Το ενήλικο είναι ικανό να περιμένει συγκεκριμένες περιόδους πριν να τραφεί, και σε καποιες περιπτώσεις ακόμη και 6-9 μήνες. Όταν το ενηλικο θυληκό έχει προσκολήθει σε ενα ξενιστη και εχει ξεκινησει να τρεφεται από αυτον, τότε αποσπάται και ξεκινά την εναπόθεση ωών.
Ρίσκο για την υγεία
Τα τσιμπούρια έχουν εμπλακεί με τη μεταφορά πολλών ασθενειών σε ανθρώπους. Το «Rocky Mountain Spotted Fever», το «Relapsing Fever», το «Lyme Disease» και το «Encephalitis» ανήκουν στους πιο σοβαρους εχθρούς. Ο κύριος κίνδυνος από τα τσιμπούρια ξεκινά από την επιλογή του ξενιστή που κάνουν από τα πρώτα κιόλας στάδια του βιολογικού τους κύκλου.
Σε πολλές περιπτώσεις, τρέφονται από ζώα τα οποία κουβαλούν ήδη πολλές ασθένειες. Όπως στην περίπτωση του «Black Legged Tick» του οποίου οι νύμφες και οι προνύμφες τρέφονται με το αίμα του «λευκού ποντικιού», ένα τρωκτικό που είναι γνωστό πως κουβαλά την ασθένεια με το όνομα «Lyme», και μετά η ασθένεια αυτή μεταδίδεται στους ανθρώπους. Ένα καλά οργανωμένο πρόγραμμα ελέγχου για τα τσιμπούρια, μετρά την αποφυγή τσιμπιμάτων και μειώνει τους κινδύνους από την ύπαρξη τους γύρω από το σπίτι.
Αναζήτηση
Τα τσιμπούρια ξοδεύουν τον περισσότερο από το χρόνο τους περιμένοντας να προσκοληθούν σε ένα ξενιστή μέσω μιας διαδικασίας που λέγεται «questing». Τα τσιμπούρια δεν μπορούν να πετάξουν ή να πηδήξουν, επομένως εξαρτώνται από τους ξενιστές τους και γι αυτο έρχονται σ αυτούς για να μπορούν να τραφούν. Για να μπορούν να επωφεληθούν απ αυτό, συνηθως σκαρφαλώνουν στο γρασίδι, στα ζιζάνια ή σε άλλα αντικείμενα και περιμένουν υπομονετικά ένα διερχόμενο δυνητικό ξενιστή.
Τα τσιμπούρια μπορούν να διαισθανθουν τον κατάλληλο ξενιστή ανιχνεύοντας χημικά συνθήματα, όπως διοξείδιο του άνθρακα, δονήσεις και κινήσεις. Όταν διαισθάνονται κάποιον ξενιστή να πλησιάζει, προσκολλώνται σε αυτόν καθώς διέρχεται από μπροστά τους.
